Współczynnik zwiększający amortyzację
Środki trwałe, które posiada przedsiębiorstwo, standardowo podlegają amortyzacji według stawek rocznych określonych w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki roczne dostępne są również w Klasyfikacji Środków Trwałych. Możliwe jest zastosowania przyspieszonej amortyzacji w stosunku do niektórych środków trwałych po spełnieniu pewnych warunków.
Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy amortyzowane środki trwałe ulegają szybszemu zużyciu niż zakładano przy ustalaniu planu amortyzacji. Na przykład, gdy samochód został skierowany do używania w innych warunkach niż pierwotnie przewidywano – miał służyć do jazdy po mieście, a jest używany na budowie lub, gdy nieruchomość ulega szybszemu zużyciu. Krótko mówiąc, należy dysponować uzasadnieniem dla Urzędu Skarbowego dla zwiększenia współczynnika amortyzacji. Zwiększenie współczynnika pozwoli na odliczenie większych odpisów, co będzie skutkować krótszy okresem amortyzacji całego środka trwałego niż przy normalnej amortyzacji.
Zasady zmiany współczynnika
Stawki amortyzacyjne podatnik może podwyższyć wg następujących zasad:
- dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych przez zastosowanie współczynników nie wyższych niż 1,2;
- dla budynków i budowli używanych w warunkach złych przez zastosowanie współczynników nie wyższych niż 1,4;
- dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej przez zastosowanie współczynników nie wyższych niż 1,4;
- dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu przez zastosowanie współczynników nie wyższych niż 2,0.
Podane wyżej wartości są wartościami maksymalnymi. Podatnik może wybrać współczynnik o wartości niższej, lecz nie może on przekroczyć wartości maksymalnej współczynnika. Ponadto nie ma obowiązku stosować podwyższenia, a jedynie jest to prawo podatnika (może z niego korzystać, lecz nie musi).
Za pogorszone warunki używania budynków i budowli uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.
Za złe warunki używania budynków i budowli uważa się używanie tych środków trwałych pod wpływem niszczących środków chemicznych, zwłaszcza, gdy służą one produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych. Dotyczy to również przypadków silnego działania na budynek lub budowlę niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.
Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.
Wybierając współczynnik przedsiębiorca stosuje go aż do momentu ustania szczególnych warunków wykorzystywania danego środka trwałego. Posiadając różne środki trwałe podatnik ma prawo korzystać z wielu współczynników – określa się je dla środka trwałego, a nie dla podatnika.
Podatnik nie może stosować różnych współczynników dla posiadanych środków trwałych w ramach jednego typu (w ramach klasyfikacji KŚT). Należy stosować jeden, wybrany dla danego środka trwałego współczynnik.
Ustanie warunków uzasadniających podwyższenie współczynnika
Dla środków trwałych, dla których wartość maksymalna współczynnika zwiększenia amortyzacji wynosi 1,2 lub 1,4 – w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, wartość współczynnika należy skorygować począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.
Dla środków trwałych, dla których wartość maksymalna współczynnika zwiększenia amortyzacji wynosi 2,0 – w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, wartość współczynnika należy skorygować począwszy od pierwszego okresu rozliczeniowego w następnym roku podatkowego.
0 komentarzy